هنر استفاده از استدلال در سخنرانی

هنر استفاده از استدلال در سخنرانی :

در انتخاب دلیل و ارتباط دادن آنها با یکدیگر باید برنامه‎ریزی از پیش تعیین شده داشت.

در ضمن ترتیب دلایل و پس و پیش آوردن آنها نیز به همراه چگونگی بیان آن از اهمیت فوق‎العاده‎ای برخوردار است.
به خاطر داشته باشید که یک دلیل محکم و قوی، می‎تواند به اندازه‎ی صد دلیل ضعیف و بی پایه و اساس، کارایی داشته باشد.

هنر استفاده از استدلال در سخنرانی :

دلیل و مدرک از جمله چیزهایی هستند که ارزش آنها به وزن آنهاست، نه تعداد آن.

حکیم نظامی شعر زیبایی در این باره آورده است :

کم گوی گزیده گوی چون دُر                                                        تا زاندک تو جهان شود پُر
یک دسته گل دماغ پرور                                                             از صد خرمن، گیاه بهتر
گرچه همه کوکبی بتابست                                                         افروختگی در آفتابست
لاف از سخن چو دُر توان زد                                                          آن، خشت بود که پُر توان زد
گر باشد صد ستاره در پیش                                                        تعظیم یک آفتاب از آن بیش

و این نکته را در هر قسمت از سخنوری به‎خصوص در بحث دلیل‎آوری باید به یاد داشت که سخنران باید آنچنان محکم و بدون شائبه سخن بگوید که مجبور نباشد همه چیز را مکرراً تصریح و تأکید کند.

بهترین متن سخنرانی آن است که مخاطب با توضیحی کوتاه که درباره‎ی یک مبحث می‎شنود، خود باقی داستان را بخواند.

همانند اشعار شاعران بزرگ که با گفتن یک مصرع و یا یک بیت، هزاران معنی و تفسیر از آن یک بیت را در ذهن تداعی می‎کنند.


این همان کارکرد کلمات قصار در آثار ارزشمند جهانی است؛ یعنی لُب و مغز مطلبی را گفتن و تفسیر و تأمل آنرا به خواننده سپردن.

همچنین باید توجه داشت که هر مطلبی نیاز به اقامه‎ی دلیل ندارد و لازم نیست که سخنران برای هر آنچه می‎گوید دلیلی عرضه کند؛ زیرا برخی از نکات آنچنان بدیهی هستند که نیازی به اقامه‎ی دلیل ندارند و در عین حال برخی دیگر، محتاج دلیل هستند.
زمانی‎که سخنرانی شما موضوعی تازه داشته باشد، بیش از مواقع دیگر نیازمند اثبات و اقامه‎ی دلیل است؛ در این شرایط باید شمار دلایل و ارتباط میان آنها با یکدیگر را در نظر داشت.

اگر رابطه‎ای میان دلایل وجود نداشته باشد، رشته‎ی کلام از هم می‏گسلد و نتیجه‎ی مورد نظر حاصل نمی‎شود.
در ترتیب دلایل، باید توجه داشت که اگر هر دلیل از اقسام مختلفی برخوردار است، این اجزاء با یکدیگر خلط نشوند.

ادای جملات و عباراتی درهم و برهم و از هم‎گسیخته، تنها اعتبار و تشخص شما را زیر سوأل خواهد برد.
هنگام استفاده از قیاس یا تمثیل نیز باید اول مورد مقایسه آورده شود و سپس از مثال استفاده کرد. همیشه برای بیان ادعایی خاص، باید پس از شفاف‎سازی موضوع مورد ادعا، شواهد و مثال درباره‎ی آن بیاوریم.


در ترتیب دلایل نیز اول باید از دلایل محکم شروع کرد و سپس با دلایل ضعیف‎تر مطلب را ختم کرد تا تأثیر سخنان وی بیشتر باشد.

البته مواردی استثنائی نیز وجود دارد که سخنران از دلایل ضعیف‎تر شروع می‎کند و آخرین دلیل خود را محکم‎ترین آنها قرار می‎دهد تا به قولی ضربه‎ی نهایی را در آخر بزند!!! امّا این مطلب، بستگی به محور سخنرانی و موضوع پیش‎روی سخنران دارد و خود شما باید در نهایت انتخاب کنید که چه روشی مناسب‎تر است و برای مخاطبان شما بیشتر جواب می‎دهد.
اولین و مهم‎ترین مسئله در بیان دلایل، همخوانی دلایل با نوع مخاطبانی است که شما با آنها سر و کار دارید. برای هر قشر از مخاطبان نیاز به دلایل خاصی برای توجیه یک مطلب است. برای قشر دانشگاهی، قطعاً رجوع به منابع معتبر و مدارک مستند، تنها راه برای توجیه مخاطب است.

برای هرکس، هر نوع دلیلی نمی‎توان آورد؛ باید سخن به‎میزان فهم و حال شنونده بیان شود.

دلایل باید از روشنی و وضوح برخوردار باشند تا خیلی زود مخاطب موضوع را دریابد. در حقیقت بهترین دلایل موجزترین آنهاست که فهم آن نیاز به تفکر و تأمل بسیار نباشد.
باید توجه داشته باشید که آوردن هر نوع دلیل، شایسته‎ی هر فردی نیست.

به‌طور مثال: شخصی مجرب و سالخورده می‌تواند از کلمات قصار و اشعار در حکم اندرز استفاده کند؛ امّا اگر سخنرانی جوان و جویای نام این‎کار را انجام دهد، بی‎ادبی محسوب می‎شود.

فهرست مطالب