ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند. او در نظامیهٔ بغداد، که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد، تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود شیراز، برگشت و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است.
غزل 2 سعدی: ای نفس خرم باد صبا
غزل 2 سعدی با ای نفس خرم باد صبا آغاز می شود. وزن غزل اول دفتر به نام ایزد دانا ، مفتعلن مفتعلن فاعلن (بحر سریع مسدس مطوی مکشوف) می باشد. در ادامه می توانید متن کامل غزل و همچنین معنی لغات و شرح و تفسیر ابیات را مشاهده کنید. شرح و تفسیر برگرفته از کتاب دیوان غزلیات استاد سخن به کوشش دکتر خلیل خطیب رهبر می باشد. ضمنا می توانید از فایل pdf متن، معنی و تفسیر غزل 2 سعدی استفاده کنید. آنچه در ادامه می خوانید: 1- متن غزل 2- دکلمه غزل 3- شرح و تفسیر غزل 4- [ادامه مطلب]
